وابستگی زیاد به پدر

سلام. خسته نباشید پسرم الان 4 ساله است و خیلی به پدرش وابسته هست. هر دو ما کارمند هستیم  و به یک اندازه زمان باهاش میگذرونیم ولی همیشه برای خیلی از کاراش تاکید داره که تو نه بابا اینکار وانجام بده. مخصوصا وقتی تو محیطای شلوغ قرار میگیره میچسبه به باباش و اصلا سمت من نمیاد و اگر اجبارش کنم بشدت گریه و مقاومت میکنه و حتی حس میکنم وحشت زده میشه.  خیلی اصرار داره که همیشه بگه من بابامو خیلی بیشتر از مامانم دوست دارم (البته وقتایی که با من تنهاست خیلی منو بغل میکنه و میبوسه و میگه دوست دارم مامان) اولا کلا خیلی ناراحت میشدم ولی الان بهش گفتم پیش خودمون اشکال نداره این حرفو بزنی ولی جلو دیگران اینطوری نگو. و البته کلا رابطش با آقایون خیلی بهتر از خانوما هست. این مسئله گاهی وقتها خیلی آزار دهنده میشه و من ازحدود 1.5 سالگش که بشدت وابسته به پدرش بود (و تو خونه هم انقد به باباش میچسبید که بعضی وقتا یکی دوروز میشد من هرکاری میکردم اجازه نمیداد بغلش کنم حتی )سعی کردم رابطمو باهاش بهتر کنم . بهتر هم شده ولی در کل انگار فقط پیش پدرش احساس امنیت میکنه و وقتی جای شلوغیه یا زمین میخوره منو بشدت پس میزنه و به باباش میچسه. اینم بگم که پسرم تا یکی دوسالگی بشدت از غریبه ها میترسید و وحشت زده میشد ولی خیلی باهاش کار کردیم و آروم آروم تو خیلی محیط ها بردیمش ، کارگاهها و کلاسهای مادر و کودک و بعدش هم از 3 سالگی خیلی راحت مهد رو پذیرفت و مهد رفت(قبلش از 6 ماهگی پرستار داشت ولی پرستارشم از 2 سالگی هر روز خانه بازی میبردش تا اجتماعی بشه) و الان خداروشکر خیلی خیلی اجتماعی هست و خیلی راحت و بدون اظطراب ارتباط برقرار میکنه و خیلی خوش صحبت هست در کل.

با سلام و روز بخیر تلاشتون قابل تقدیره که تونستین پسرتون رو آروم آروم وارد محیط های اجتماعی کنید و نتیجه ی خوبی هم داشته ولی درباره ارتباطش با شما باید عرض کنم که در حدود سن 4-5 سالگی جدایی از مادر و همانندسازی با پدر وجود دارد که کودک میخواهد با هم جنس خودش رابطه برقرار کنه و خودش را شبیه پدرش قوی و ... میداند و این همانند سازی طبیعی است ولی اینکه کودکتان از همان سنین 1 و نیم سالگی پدر را به شما ترجیح میداده کمی غیرعادی است و من نگران ارتباط ناایمن کودکتان با شما هستم کمی به رفتار خودتان و پدرش فکر کنین؟ تا حالا شده در سنین 1-2 سالگی او را تنهایی جایی بذارین؟ یا مدتی از او دور باشین و ... اگر این جور مسائل وجود نداشته بهتون پیشنهاد میکنم حتما حضوری به مشاور کودک مراجعه کنید تا با شرح حال کامل از شما و دیدن کودکتون بتونه به نتیجه گیری برسه که کودکتون مساله داره یا خیر و یا اینکه نیازه شما مهارت های ارتباطی در رابطه با کودکتان را یاد بگیرید. به نظر من تشخیص قطعی باید حتما حضوری و توسط مشاور کودک باشه. موفق باشید